لطفاً در مورد سوابق تاریخی و پیشینه ی پدافند غیرعامل در جهان توضیح دهید.

پدافند غیرعامل، اگر از دید مفهومی به آن نگاه کنیم، در واقع کاهش آسیب پذیری تهدیدات یا ایجاد امنیت در برابر تهدید است. از زمانی که بشر پا به عرصه گیتی گذاشت با یک مفهوم به نام خطر و تهدید روبرو شد، که به صورت فطری و طبیعی در درون و در ذات زندگی اش وجود داشت. به عنوان مثال انسان های اولیه برای حفاظت خود از باد و باران و سرما و گرما به طور معمول به دنبال پناهگاهی برای خود بودند و به تدریج برای کسب امنیت به دنبال پناهگاه رفتند که در ابتدا برای کسب امنیت  در برابر عوامل طبیعی و حیوانات بود. بعدها نیز با ایجاد تجمع های انسانی و ایجاد شهرک ها و شهرها، برای کسب امنیت در برابر تهاجم انسان ها مجبور به ساخت دژ و قلعه و از این نوع حفاظ ها شدند. 
   وقتی به تاریخ شهرسازی نگاه می کنیم بزرگترین مشکلی که انسان ها با آن مواجه بودند موضوع امنیت بوده و این نکته ای است که در واقع خواست همه ی انسان ها اعم از هر نژاد و هر رنگ و هر دینی بوده است. 
شکل کلی شهر و تشکیل شهرها براساس قلعه و دژ در واقع بر مبنای دفاع در برابر دشمن مهاجم بوده است. در مورد بسیاری از شهرها امکان شهر در محلی انتخاب می شد که قابل دفاع باشد و اگر به طور مثال به لحاظ حاصلخیزی سرزمین، محلی مثل دشت بود، حتماً قلعه ای در کنار آن برای دفاع احداث می شد که در شرایط جنگ بتوانند به خوبی از آن جا دفاع کنند. به بیان روشن تر، در گذشته بشر اعم از هر ملت، هر مکان، هر جا که مردم آن اهل دفاع بوده اند، این خصیصه در ذات و در خونشان وجود داشته است. از این نظر نمی توان برای سابقه و شروع آن زمان تعیین کرد. ساخت قلعه یعنی دفاع در برابر دشمن بدون اسلحه و بدون توپ و تانک، که در واقع خود آن پدافند غیرعامل محسوب می شود و به طور طبیعی از ابتدای خلقت بشر بوده است و روز به روز شکل تازه تر به خود گرفته و متناسب با پیشرفت سلاح و قدرت تهاجم، توسعه یافته است و امکانات دفاعی نیز برای آن پیش بینی شده است. در گذشته امکانات دفاعی نیز به دو طریق صورت می گرفته است؛ یا به وسیله ی سلاح و یا از طریق اقدامات دفاع غیرعامل یعنی بدون سلاح بوده است. به طور مثال، در شهرسازی این سؤال ممکن است مطرح شود که چرا شهر دروازه داشته است؟ به عنوان نمونه همین شهر تهران چندین دروازه داشته؛ و یا چرا دور تا دور شهر دیوار و حصار بوده است؟
در واقع این حصار و دیوار پدافند غیرعامل شهر در برابر تهاجم است. تهاجم در قدیم تنها زمینی و به صورت لشکرکشی بوده است. برای دفاع شهر در برابر این گونه تهاجم ها، حصار و قلعه و دروازه احداث می شد. ورودی دروازه ها و اطراف و جوانب آن به طور دائم تحت کنترل بود. بنابراین، وجود حصار، قلطعه، بارو و امثال آن ها نشان دهنده ی آن است که همواره در گذشته، پدافند غیرعامل به عنوان ابزار دفاعی مورد توجه بوده است و زمانی که تهدیدات و سلاح ها و تکنیک های جنگی رشد می کرده، به طور طبیعی این گونه  اقدامات دفاعی نیز رشد کرده و مدل آن پیچیده تر می شده است. 
به نوعی می توان گفت: در طول تاریخ بشر همواره اقدامات پدافند غیرعامل در حال تغییر و پیشرفت بوده است و این مرز از گذشته تا به حال ادانه داشته است. 
از میان نمونه های تاریخی، به عنوان مثال می توان  به جنگ های صدر اسلام اشاره نمود که از نمونه های پدافند غیرعامل جنگ خندق است که به پیشنهاد سلمان فارسی و به دستور حضرت پیامبر (ص) خندقی حفر شد. این خندق در واقع یک کانال برای دفاع بهتر از شهر مدینه بود و یا وجود قلعه خیبر که یهودی ها در آن ساکن بودند و توسط حضرت امیر (ع) در هم شکسته شد، نمونه ای از آن استفاده از دشمن ما از همین ابزار و امکانات است. 
در واقع ی کربلا، از برخی علما شنیدیم، زمانی که حضرت امام حسین (ع) به آن سرزمین وارد شدند، برای دفاع، از وضعیت جغرافیایی زمین استفاده فرمودند. به طوری که گفته شده است، حضرت (ع) به یک ارتفاعی که "تل زینبیه" است و به عنوان برج به آن توجه نمودند. یک جناح خود را با استفاده از حفر کانال پوشش دادند و با آتش زدن بوته هایی که در کانال قرار داده شده بود، در واقع برای دشمن تولید مانع نمودند. 
از این عناصر در جنگ های مکرری استفاده شد. به عنوان نمونه، در دفاع مقدس، خود ما با عنصری به نام "کانال ماهی" مواجه بودیم. بیشتر رزمندگان اسلام با این کانال آشنایی دارند. کانال بین بصره و خرمشهر احداث شده بود و  عملکرد دوگانه داشت. یکی از عملکردهای آن برای پرورش ماهی بود. از شیب و از آب رودخانه استفاده می شد، طول آن حدود پنجاه کیلومتر، عرض حدود 2 کیلومتر و عمق آن 10 متر بود.